Սկեսուրս, տեգորս կնոջ ու տալիս պատ ճառով բաժանվեցի ամուսնուցս, բայց․․․Թող իմա նան, թե ո ւմ դեմ են դուրս եկել։Երբ եկա տուն, տանն ինձ սպասում էին սկեսո ւրս, տալս և ամո ւսնուս եղբոր կինը: Ես չհասցրեցի հասկանալ, թե ինչ է կատարվում, գնացի խոհանոց՝ սուրճ եփելու, երբ եկավ Աննան՝ ամո ւսնուս եղբոր կինը, ի դեպ, միայն նրա հետ էի անկեղծ շփվում: Նա ասաց, որ չէր մտածում, որ ես ունակ եմ նման քայլի:
Հարցրեցի, թե ինչի մասին է խոսքը: Աննան պատ մեց, որ սկեսուրս իրեն ասել է, թե իբր ես ու ամուսինս պատ րաստվում ենք իր դս-տերը նվիրել իմ բնակարանը:Տալս՝ Արմինեն, 30 տարեկան է, ապրում է մոր հետ,չի աշխատում,համառ,աներես աղջիկ է:Նրան միշտ ինչ-որ բան է պետք, միշտ ինչ-որ բանից դժգոհ է: Եղբայրներին շարունակում է պահանջներ ներկայացնել:
Մինչ ամուսնանալը ես ապրում էի մորս հետ, հայրս վաղուց է մահացել, իսկ մայրս՝ 1 տարի առաջ: Այդ տունն այժմ իմն է, այնտեղ ոչ ոք չի ապրում, և սկեսուրս որոշել էր, որ այն մեզ պետք չէ և մենք կհամաձայնենք նվիրել Արմինեին, որ իր աղջիկն առանձնանա:Իսկ գիտե՞ք, որն է սարսափելին: Պարզվում է, ամուսինս գիտեր դրա մասին, նո ւյնիսկ տվել էր իր համաձա յնությունը, և նրանք այդ օրը պիտի ինձ նույնպես տեղյակ պահեին: Ես ահավոր բարկացած էի:
Երբ նրանք սկսեցին խոսակցությունը, ես հանգիստ լսեցի մինչև վերջ և ասացի.
-Ոչ, իմ տունը՝ իմն է, չեմ պատրաստվում այն որևէ մեկին նվիրել: Այս տան կեսը նույնպես իմն է, մենք այն միասին ենք գնել: Փորձեք ստանալ օրենքով, կմնաք ձեռնունայն: Եթե ձեզ ձեռնտու է, ուրեմն բարի ճանապարհ:
Չիմա նալով՝ ինչ ասել, սկեսուրս վերցրեց պայո ւսակը և դուրս եկավ, հետևից գնաց տալս, իսկ հետո էլ…«ամուսինս»:
Հաջորդ օրը գնացի դատարան և ինքս գրեցի ամուսնալուծության դիմո ւմը: Ուրախ եմ, որ ամեն ինչ այսպես ավարտվեց, և նախկին ամուսնուս պատճառով ավելի վատ դրության մեջ չհայտնվեցի:
