Մանկության տարիներիս մեծ դժվարությունների միջով եմ նացել։ Երբ մեր ընտանիքում սկսվեցին լուրջ ֆինանսական խնդրներ, մայրիկս լքեց մեզ ու գնաց։ Նա չցանկացավ զհոբարելել սեփական քմահաճույքները և ապրել աղքատության մեջ։
Հայրս մի կերպ էր կարողանում ինձ ոտքի հանել, թեպետ ծանր էր տանում մորս հեռանալը։ Նա ջանք չխնայեց՝ ինձ լավ դաստիրակելու ու լավ մարդ դարձնելու համար։ Բարեբախտաբար, մորս գնալուց հետո նրա պաշտոնը բարձրացրեցին, և մեր ընտանիքի ֆինանսական հարցերը կարգավորվեցին։
Հայրիկս փորձում էր փոխարինել մորս, ու նրա մոտ շատ լավ էր ստացվում։ Ես նրան էի պատմում բոլոր գաղտնիքներս, քննարկում ինձ անհանգստացնող հարցերը։ Իսկ որքան լավ էին անցնում իմ ծննդյան օրերը․․․ Այդ օրերին իրականանում էին իմ բոլոր երազանքները։
Հիմա արդեն ուսանողուհի եմ, փորձում եմ աշխատել, որ հորս հոգսը թեթևացնեմ։ Վերջերս նա ամուսնացավ, ու հիմա ես մենակ եմ ապրում մեր տանը, իսկ հայրս տեղափոխվել է կնոջ տուն։
Ու ահա օրեր առաջ իմ տուն էր եկել մի կին, որը լքել էր ինձ 21 տարի առաջ։ Կարծու՞մ եք, թե ուզում էի տեսնել նրան․․․ Ոչ, դա ինձ պետք չէ։
Նա խնդրում էր, որ իրեն ներս թողնեմ, պնդում էր, որ իրեն վռնդելու իրավունք չունեմ, քանի որ ինքն է ինձ լույս աշխարհ բերել։ Իսկ ես ուղղակի փակեցի դուռը։ Նա դռան հետևից վիրավորում էր ինձ, հայրիկիս, անիծում․․․
Երկար արտասվեցի, ուշքի չէի գալիս։ Վազեցի հայրիկիս տուն, իսկ նա գրկեց ինձ ու ասաց, որ ամեն ինչ ճիշտ եմ արել։
Չեք պատկերացնի, ինչ ցավոտ է, որ մայրս չի կարողանում մայր լինել․․․
Նյութը հրապարակման պատրաստեց Առաջին ինֆո կայքը
