Ես մորս միակ զավակն էի, ընդ որում նա ինձ ունեցել է մեծ տարիքում․․․Բժիշկները թույլ չէին տալիս, բայց մայրս նրանց չլսեց

Ես մորս միակ զավակն էի, ընդ որում նա ինձ ունեցել է մեծ տարիքում․․․Բժիշկները թույլ չէին տալիս, բայց մայրս նրանց չլսեց

Մայրս մեծ տարիքում է ամուսնացել։ Չնայած բժիշկների արգելքին՝ մայրս որոշեց երեխա ունենալ։ Նա բժիշկի մոտ գնաց միայն այն ժամանակ, երբ հիղությունն արդեն 6 ամսական էր։Ես ցանկալի ու երկար սպասված երե-խա էի․ տատիկս, պապիկս, հայրս և նույնսկ խորթ քույրս պաշտում էին ինձ, իսկ մորս մասին խոսք չկա․ նա ապրում էր ինձանով։

Մայրս շուտ սկսեց աշխատել, և նախքան աշխատանքի գնալը ինձ պիտի տաներ մանկապարտեզ։ Մայրս ինձ տրամվայով տանում էր մանկապարտեզ, հետո վազում կանգառ և ավտոբուսով հասնում գործի։ Սակայն մի քանի ուշացումներից հետո տնօերնը զգուշացրեց մորս, որ կազատի աշխատանքից։Մեր ընտանիքը շատ հա-մեստ պայմաններում էր ապրում, հորս աշխատավարձը չէր բավականացնի, և մայրս ստիպված եղավ գնալ ծայրահեղ քայլի։

Նա ինձ՝ 3 տարեկան փոքրիկին, իջեցնում էր տրամվայից՝ հույս փայփայելով, որ ինքնուրույն կհասնեմ տրամ-վայից մինչ մանկապարտեզի մուտքը։Մեզ մոտ ամեն ինչ ստացվեց առաջին անգամից, չնայած, որ այդ վայր-կյանները մորս կյանքում ամենաերկար ու սարսափելի պահերն էին։ Նա վազվզում էր կիսադատարկ տրամվայի մեջ, որ տեսներ, մտա ես մանկապարտեզ թե ոչ։

Որոշ ժամանակ անց մայրս նկատեց, որ տրամվայը կանգառից դանդաղ է շարժվում և թափ է հավաքում միայն այն ժամանակ, երբ ես ներս եմ մտնում։Այդպես շարունակվեց 3 տարի։Մայրս չէր կարողանում, չէր էլ ուզում գտ-նել այդ տարօրինակ օրինաչափության բացատրությունը։ Կարևորն այն է, որ նրա սիրտը հանգիստ էր ինձ հա-մար։Ամեն ինչ պարզ դարձավ մի քանի տարի անց,երբ ես սկսեցի դպրոց հաճախել։ Ես ու մայրս գնում էինք նրա աշխատավայրը, երբ մեզ մի կին մոտեցավ․

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
ՀԵՏԱՔՐՔԻՐ ԺԱՄԱՆՑ