Քրոջս հղիության լուրը լսելիս՝ մայրս ուրախությունից լաց եղավ, իսկ 1 ամիս անց, երբ ես հայտնեցի հղիությանս մասին, ասաց, որ
հիմա դրա ժամանակը չի․․․Ես ու քույրս միաժամանակ հղ իա ցանք: Ես սպասում էի իմ առաջնեկին, իսկ քույրս՝ երկրորդին: Առաջի-
նը քույրս ասաց, որ հ ղի է, մայրս ուրախությունից լաց եղավ։
Նա ասաց, որ երեխաները կյանքի ծաղիկներն են: Մեկ ամիս անց ես հայտնեցի իմ հղ իու թյան մասին։ Բայց մորս կողմից դրա կան
արձագանք չստացա։ Ավելին, նա սկսեց մե ղա դրել, ասաց, որ ես հի մա րություն եմ անում:Մանկուց քւյրս եղել է մորս սիրելի դուս-
տրը, իսկ իմ նկատմամբ այլ վերաբերմունք էր:
Դպրոցում ես լավ էի սովորում, միշտ բարձր գնահատականներ էի ստանում,մորիցս ոչ մի գովասանքի չէի արժանանում:Քույրս վատ
էր սովորում, մայրս ասում էր, որ խելքը գնահատականների մեջ չէ։ Տարիների ընթացքում հասկացա,որ ոչինչ փոխել չեմ կարող, հա-
մակերպվեցի այդ մտքի հետ, որ մայրս ինձ չի սիրում:Մորս կարծիքով քույրս խե լա ցի էր, գեղեցիկ, աշխատասեր,իսկ ես անպիտան,
ապաշնորհ:
Երբ մորս հայտնեցի իմ հ ղի ության լուրը, ինձ թվաց նա կուրախանա, կկիսի իմ ու ամուսնուս ուրախությունը: Բայց, լսեցի հակառա
կը: Որոշել եմ այլևս շչփվել մորս հետ: Ինձ նյար դայնացնում է նրա կողմնապահությունը: Իսկ ամուսինս խորհուրդ տվեց ընդունել
մորս այնպիսին ինչպիսին կա: Դժվար թե հետագա տարիներին ինչ որ բան փոխվի:
