Վերջերս փողոցում մի թանկարժեք հեռախոս գտա ու որոշեցի այն վերադարձնել տիրոջը․ Երբեք մտքովս չէր անցնի, թե ով է նրա
տերը ու կյանքումս ինչ շրջադարձ կլինի դրանից հետո․․․Սովորել եմ համալսարանում, աշխատել, բայց աշխատածս գումարն ուղար
կել եմ ծնողներիս, նրանց ավելի շատ էր պետք։ Ես ունեի հին հեռախոս: «Գլխավորը զանգելն է և զանգեր ընդունելը»:
Մի օր ես զբոսնում էի այգում և նստարանի վրա հեռախոս տեսա։ Մոդելը ամենանորն էր, իսկ պատյանի վրա վարդագույն սրտիկ
ներ էին։ Միանգամից պարզ դարձավ՝ աղջկա հեռախոս է։ Սկզբում մտածեցի գտածոն ինձ համար պահել, բայց արագ ցրեցի այդ
մտքերը։Սա այն չէ, ինչ ուզում էին տեսնել իմ ծնողները:
Նստեցի նստարանին ու սկզբում սպասեցի, որ մեկը զանգի հեռախոսով, ու ես կվերադարձնեմ տիրոջը, բայց կես ժամ, մեկ ժամ զա
նգ չկար, ու արդեն մտածում էի վերադառնալու մասին։ Հենց վեր կացա նստարանից, տեսա մի աղջկա, ով ստուգում էր ամեն ծառ
ու նստարան։
-Դուք պատահաբար սա՞ եք փնտրում, —Հարցրի ես՝ ցույց տալով սմարթֆոնը։
-Ինձ մեկ շաբաթ առաջ են տվել, բայց արդեն կորցրել եմ։ Ես այնքան անհարմար եմ զգում, շնորհակալ եմ,- աղջիկը գրկեց ինձ և ա-
վելացրեց,- դու իմ փրկիչն ես: Պարզապես պետք է ինձ հետ գնալ սրճարան։Գիտե՞ք, ամեն օր չէ, որ այդքան գեղեցիկ աղջիկներն ինձ
սրճարան էին կանչում։ Ես համաձայնեցի նրա առաջարկին, իսկ երկու տարի անց նա համաձայնեց իմ առաջարկին:
