Վերջերս փողոցում իմ աշակերտներից մեկին հանդիպեցի․․․Երբեք մտքովս չէր անցնի,որ տարիներ անց այդ հանդիպումը իմ համար
այդքան կարևոր կլինի։Մեկ շաբաթ առաջ փողոցում հանդիպեցի իմ աշակերտներից մեկին: Դպրոցն ավարտելուց հետո նա ընդուն-
վել էր համալսարան, ավարտելուց հետո անցել էր լավ աշխատանքի:
Հիմնել էր իր սեփական բիզնեսը: Մեր հանդիպման ժամանակ նա ասաց, որ չի մոռացել, ինչպես իրեն օգնեցի: Ոչ բոլոր աշակերտ-
ներն են հիշում, երբ ուսուցիչը օգնության ձեռք է մեկնում: Նրա հայրը հար բեցող էր, մայրը առ ողջական խնդիրներ ուներ: Տղան
խելացի երեխա էր, բայց տանը հնարավորություն չուներ դասերը պատրաստելու: Ես նրան տանում էի իմ տուն, կերակրում էի, օգ-
նում էի դասերը պատրաստել:
Երբեմն օգնում էի գումարով, կարճ ասած, հոգ էի տանում նրա մասին: Դպրոցն ավարտելուց հետո ես նրան այլևս չտեսա: Եվ ահա
պատահաբար փողոցում հանդիպեցինք: Ես ուրախացա, որ նա կարողացել է հաջողության հասնել: Իսկ նա ասաց, որ դա իմ շնոր-
հիվ է: Ես պատմեցի, որ իմ տղայի կյանքն այնքան էլ լավ չի ստացվել:Նա չի կարողացել աշխատանք գտնել, և այդ պատճառով կինը
բաժանվել է, երեխայի հետ հեռացել է նրանից:
Նա խոստացավ օգնել: Հաջորդ օրը նա որդուս կանչել էր ու աշխատանք էր առաջարկել, ավելին, առաջին ամսվա աշխատավարձը
նախապես վճարել էր: Որդիս ուրախացած տուն եկավ, ինձ տվեց աշխատավարձի մի մասը: Ես չվերցրի, խնդրեցի այդ գումարով
ինչ որ բան գնել թոռնիկիս համար ու տեսակցության գնալ նախկին կնոջը: Որդիս կատարեց իմ խնդրանքը: Երեկոյան զանգեց ու
ասաց, որ կնոջն ու դստերը հրավիրել է սրճարան ու հաշտվել կնոջ հետ, Շուտով տուն կվերադառնան
