Մանկությունս անցավ մանկատանը ու երևի այդպես էլ կշարունակվեր, եթե․․․Այդ օրը ճակատագրական եղավ ողջ կյանքիս համար։
Մանկությունս անցել է մանկատ անը։ Մանկատանն ապրելու թերությունն այն էր, որ մենք չգիտեինք, թե ինչ է կատարվում այնտեղ՝
այս հաստատությունից դուրս:Մենք անհամբեր սպասում էինք Ամանորին, քանի որ այս օրը մեզ նվերներ էին մատուցում։
Հիմնականում դա քաղցրավենիք էր, հիմնականում՝ կարամել։ Երբեմն մենք գնում էինք անտառ։ Սրանք շատ հաճելի ճամփորդութ-
յուններ էին։ Մեզ համար նույնիսկ չեփած մակարոնեղենը նրբահամ էր։Մի անգամ, հիշում եմ, ապրանքների բե ռնաթափման ժամա-
նակ մակարոնեղենի մի տուփ պատռվեց ու փշրվեց։ Մենք հարձակվեցինք և հենց այդպես կերանք այն: Երբ ես վեց տարեկան էի, ես
գնում էի մանկապարտեզ, փոքր երեխաների տակդիրներ էի փոխում:
Դրա համար դայակներն ինձ մի բուռ ընկույզ էին տալիս։ Ես ինքս չէի ուտում դրանք, այլ բերում էի սենյակի աղջիկների համար։ Այն-
տեղ նրանք իրար մեջ ընկույզը բաժանում էին։Մի գիշեր ես բավականին վառ երազ տեսա: Այս երազից հետո էր, որ իմ ամբողջ կյան
քը կտրուկ փոխվեց: Ես երազում տեսա մի տիկնոջ ՝ բարձրահասակ, գեղեցիկ կարմիր զգեստով: Ես խաղում էի ծառերի արանքում,
իսկ նա մոտեցա վ ինձ և անսպասելիորեն համբուրեց իմ ճակատը։
Նրա շուրթերի հպումից ես արթնացա … Ես շատ ուրախ էի իմ հոգում: Ամեն ինչ պատահեց այնպես, ինչպես այս երազում: Երկու օր
անց մի դայակ մտավ սենյակ և ասաց, որ հագնվեմ,հիմա կգան իմ հետևից: Երբ ես դուրս եկա միջանցք,նույն բարձրահասակ տիկի-
նը դուրս եկավ ինձ դիմավորելու, ինչպես երազում և ձեռքը մեկնեց դեպի ինձ.
-Ողջու՜յն, ես քո մայրն եմ։ Արի ինձ հետ: Եվ այսպես, ինձ համար նոր կյանք սկսվեց։
Ես շփոթված նայեցի դայակին, և նա շոյեց գլուխս և ասաց.
-Գնա, այժմ դու ունես ծնողներ: Դու գտար քո ընտանիքը։