Հորս մահից հետո մայրս ինձ մի փակ ծրար տվեց․ Նամակը կարդալուց հետո տեղս չեմ գտնում․ Պարզվում է․․․Ես ամուսնացա մի
մարդու հետ, ում չէի սիրում ու մինչ հիմա չեմ սիրում: Ես երկու երեխա ունեմ։ Ամուսինս լավն է, սիրում է ինձ, բայց ես նրա հանդեպ
ոչ սեր եմ զգում, ոչ կիրք։
Իմ պատանեկության տարիներին ես անկեղծորեն սիրում էի մի տղայի: Ես իմ վերջին կուրսում էի, երբ մենք պատրաստվում էինք
ամուսնանալ, բայց մի օր նա անհետաց ավ, չպատասխանեց իմ զանգերին, ծանոթները չգիտեին նրա գտնվելու վայրը։Նրա անհե-
տացումից հետո երկար ժամանակ չէի կարողանում ուշքի գալ։ Ես մի քանի շաբաթ անցկացրեցի հի վանդանոցում։ Հետագայում ես
սովորեցի ապրել այս ցա վի հետ։
Մի անգամ հորս ընկերը որդու հետ եկավ հայրիկիս մոտ։ Մենք ծանոթացանք իրար հետ և սկսեցինք հանդիպել: Վեց ամիս անց մենք
նշանադրվեցին։Մեկ տարի անց ծնվեց մեր առաջնեկը։ Երեխաներն արդեն մեծացել են,ամուսինս դարձել է կազմակերպության տնօ-
րեն։Բայց ես չեմ մոռացել իմ սերը, այս տարիների ընթացքում փնտրում էի նրան, բայց երբեք չհանդիպեցի նրան։
Կարծում էի, որ նա այլևս ողջ չէ: Վեց ամիս առաջ հայրս մա հաց ավ։Ես սկսեցի հաճախակի այցելել մորս։ ես չէր ուզում նրան մենակ
թողնել։ Հորս մա հից հետո մայրս տեղափոխվեց հողամաս։ Նա այնտեղ ավելի հանգիստ է զգում իրեն: Ամեն օր զանգում եմ, հաճախ
գնում նրա մոտ։ Մեկ շաբաթ առաջ, երբ ես նրա հետ էի, նա ինձ հարցրեց.
-Աղջի՛կս, դու գոհ ես քո ամուսնուց, սիրում ես նրան:Նա երբեք ինձ նման հարցեր չի տվել:Մայրս գիտեր,որ ես չեմ սիրում ամուսնուս,
մեր ամուսնությունը պարզապես «ընտանեկան-տնտեսական միություն» էր։ Հայրս այդպես էր անվանում մեր ամուսնությունը։ Արդ
յունքում մայրս ինձ ասաց, որ հայրս վճարել է իմ նախկին ընկերոջը, որ ինձ մենակ թողնի:
Ականջներիս չէի հավատում, դա նշանակում է, որ նա ծախվել է: Նրա սերը փողի հանդեպ ավելի ուժեղ է եղել, քան իմ հանդեպ սերը:
Այս խոսքերից հետո մայրս գրպանից մի ծրար հանեց և մեկնեց ինձ․
-Իմ սիրելի աղջիկ: Երբ դու կարդաս այս նամակը, ես այլևս ողջ չեմ լինի։ Տարիներ առաջ ես քեզ ցա վ պատճառեցի:Կներես, եթե կա-
րող ես: Ես այլ ելք չունեի։ Գրկում և համբուրում եմ: Հիշիր, ես քեզ միշտ կյանքիցս ավելի եմ սիրել»: Ես չէի հավատում, թե ինչ է կա-
տարվում։
