Երբ տալս իմացավ, որ երրորդ զավակի եմ սպասում, զայրացավ ու սկսեց վիրավորել ինձ․ Պարզվում է նա այսքան ժամանակ կար-
ծել է, թե երեխաներս․․․Ամուսնությունից հետո ընկերացել եմ ամուսնուս քրոջ հետ։ Ամենուր նրան հրավիրում էինք երեխաների հետ
միասին՝ բոլոր ծննդյան տոներին, արձակուրդներին, տոներին։
Նա ինձ ոչինչ չէր տալիս, դա տարկաձեռն էր գալիս։ Ես ուրախ էի նրա համար: Ի վերջո, մենք օտար չենք։ Իմ երկու աղջիկները նրա
երեխաներից մի փոքր մեծ են, ուստի ես նրան տվեցի նրանց ամբողջ հագուստը։ Այնպես ստացվեց, որ հ ղիացա երրորդ երեխայով։
Իհարկե, այս լուրը կիսեցի ամուսնուս քրոջ հետ: Ում, եթե ոչ, նրան կարող էի պատմել հղ իությանս մասին: նա բառացիորեն ցն ցվեց
զա յրույթից և բ ղավեց, որ ես անմիջապես պետք է աբո րտ անեմ։
Ինչու ծնն դաբերել նման ժամանակ: Որ ես ու ամուսինս չենք կարողանա մեծացնել մեր երեխաներին։ Պետք է մտածեմ, որ պետք է
ոտքի կանգնեցնել արդեն գոյություն ունեցող երեխաներին։Հետագայում նա ինձ պատվիրեց իր աղջիկների համար էլեգանտ զգեստ
ներ բերել, քանի որ նրանք հարսանիքի են գնում։
Ես պատասխանեցի, որ ես նրանց արդեն տվել եմ այն ամենը, ինչ կարող էի։ Մնացած զգեստները չափազանց մեծ կլինեն։ Եթե ու-
զում է, թող գա տեսնի։ Ես ոչ մի տեղ չեմ գնալու, ես ունեմ իմ սեփական բիզնեսը: Նա նորից զա յրացա վ ինձ վրա: Մի խոսքով, բացի
հայհոյանքից ու նվ աստացումից, ուրիշ բան չլսեցի։Միայն հիմա հասկացա, որ նա այս ամբողջ ընթացքում մեզ երբեք չի հրավիրել
իրենց տուն:
Նա պարզապես օգտագործում էր մեզ իր շահի համար: Նա մեզ վերաբերվում էր որպես գործիքի։ Չնայած այն հանգամանքին, որ
ամուսինը լավ գումար էր վաստակում, իսկ ծնողներն օգնում են։ Այս դեպքից հետո ես գրեթե դադարեցի նրա հետ խոսել։ Սի րտս
դատարկ էր ու տխուր։
