Երբ ամուսինս սկեսուրիս բերեց մեր տուն, քիչ էր մնում բաժանվեի, բայց․․․Չգիտեի, որ որոշ ժամանակ անց հարազատ մորիցս շատ
կսիրեմ նրան։Երբ մենք նոր էինք ամուսնացել, ես պատրաստել չգիտեի, մինչ ամուսնանալս եչբեք խոհանոցում չեմ եղել, մամաս էր
պատրաստում: Ամուսնանալուց հետո ես կանգնեցի փաստի առաջ: Կանգնում էի, ու չգիտեի ինչ անել:
Ինչ անում էի համով չէր ստացվում: Անկեղծ ասած, էդքան էլ չեմ սիրում խոհանոցը:Բայց դե որ ամուսին ունեմ, պիտի պատրաստեմ
իրա համար: Սկզբից պատվիրում էինք, մտածում էի, որ միշտ տենց կլինի:Բայց հետո մարդս սկսեց դժգոհել, գանգատվել: Սկսեցինք
վի ճել: Ամեն երեկո մեր տանը վե ճ էր: Գնում էր մոր տանը ուտում էր, գալիս էր ասում էր, մորիցս սովորի:Ես էլ սկսեցի ատել էդ կնո-
ջը:
Ինձ թվում էր դիտմամբ ա անում: Մի օր էլ մարդս կիսուրիս հետ եկավ, ասեց,, որ մեր հետ ա ապրելու:Էդ պահին չեմ կարա բառերով
նկարագրեմ, թե ինչ կատարվեց հետս: Կիսուրս առաջարկեց միասին թեյ խմենք: Սկսեցինք թեյի սեղան պատրաստել:Իմ հետ շատ
ջերմ էր: Հաջորդ օրը մինչև ես եկա աշխատանքից կիսուրս ճաշը եփել էր, տունը մաքրել էր: Տանը գործ չկար անելու:
Ճաշեցինք ու ամուսնու սհետ գնացինք կինո: Մինչև եկանք թեյի սեղանը մեզ էր սպասում, համեղ կարկանդակները դեռ տաք էին:
Արդեն 4 տարի ա միասին ենք ապրում: Ու ոչ մի օր էլ չեմ ցանկացել, որ կիսուրս մեր տնից գնա: Էս ընթացքում սովորել եմ համեղ
ճաշեր պատրաստել, թխվածքներ թխել: Հարազատ մորիցս շատ եմ սիրում էդ կնոջը ու իմ կյանքը չեմ պատկերացնում առանց իրա
