Աղջիկս պսակվելուց հետո իրան նենցա պահում, ոնց որ էս տնից չի եղել.Գալիսա ասումա՝ էս ինչ էժան բաներ եք ուտում․Մի անգամ
չդիմացա ու․․․Սկսեց լացելով ներողություն խնդրել։Աղջիկս արդեն մոտ 4 տարիա ամուսնացած ա: Ամուսնությունից հետո նկատում
եմ, որ շատա փոխվել: Ամուսնու ընտանիքը բավականին ապահովված ա, քան մենք, ու աղջիկս շատ շուտ մոռացավ իրա անցյալը ու
հիմա շատ նյութապաշտա դարձել:
Առաջ ինքը էտպիսին չէր: Եթե ֆինանսը չհերիքեր իր ուզածն անելուն, երբեք չէր նեղվի ու ցույց չէր տա: Իսկ հիմա շատ քմահաճ ա
դարձել: Ամեն մեր տուն գալուց լարվում եմ, որ հանկարծ էնպես չլինի մի բանը դուրը չգա: Որովհետև ամեն գալուց մի էնպիսի բան
կասեր, որ թվուիմ էր, թե մեր հետ չի ապրել երբեք ու մեր հնարավորությունները չգիտի:Զարմանում եմ, իմ երեխեն երբ սենց փոխ-
վեց ու դառավ նյութի հետևից ընկնող: Հա շատ լավա, որ բարեկեցիկ կյանքովա ապրում, բայց դա չի նշանակում, որ մենք էլ ինչ-որ
ծայրահեղ վիճակում ենք:
Օրինակ՝ եկել էր էն անգամ հաց դրեցի, ասումա՝ էս ինչ էժան մակառոն ես եփել, էս ինչ էժան պանիր ա: Եթե ասի համո չի, լավը չի
կհասկանամ, բայց ինքը գնին ա ուղղակի կպնում: Աղջկաս ուղեղը մտելա, որ ամեն թանկ բան լավն ա ու վերջ: Էն անգամ էլի տենց
ասեց հետն էլ ասեց փող կտամ, որ իմ գալուց նորմալ բաներ սարքես մամ ջան, ամուսինս էլ իրիկունը որ գա ամոթա էտ ուտելիքնե-
րը դնենք դեմը:
Էլ չդիմացա, ասեցի՝ աղջիկ ջան դու ոնց որ մոռանում ես ամեն ինչ, ինչ եղավ քեզ հանկարծ, որ սկսեցիր ապրածիցդ ամաչել: մեր հն
արավորությունը էժանին ա հերիքում էժանն ենք առնում, որ իմանամ քո ասած թանկից վատն ու վնա սակարա կասեմ լավ: Սաղ կյ
անք ես ու հերդ մեզնից կտրել ենք քեզ ենք պահել ու երեսով չեմ տալիս, իրար հետ ամեն բան արել ենք, քեզ հասցրել ըտեղ դու հիմա
վատ ես զգում մեզնից:
Չես հասկանում, որ վի րավորում ես մեզ ու մեզնից հեռանում ես գնալով, էնքան ես փողին ուշադրություն դարձրել: Զգացի, որ սկս
եց ազդվել ասածներիցս ու հուզվեց, հետո էլ ասեց կներես մամ ջան, չէի ուզում ձեզ նեղացնեի:
