Երկու տղայի հայր եմ, բայց էսօրվա օրով մենակ եմ մնացել։ Չգիտեմ՝ կնոջս ոնց պահեմ, ինչ անեմ, էսօրվա օրով մենակ եմ մնացել։ Բայց կհարցնեք՝ ոնց եմ էս վիճակին հայտնվել։ Երկու տղա ունեմ, երկուսն էլ գնացին քաղաք, լացվ աշխատանք ունեցան, մնացին։ Երկուսին էլ արյուն- քրտինքով ուսման եմ տվել, պահել, օգնել։
Թե ոնց եղավ, որ երեխեքս սենց անշնորհակալ դարձան, չեմ հասկանում, բայց փաստ է՝ նրանք հեռացել են ինձանից։
Մի հատ չեն զանգում, չեն հետաքրքրվում, նույնիսկ չեն հարցնում որպիսությունս։ Ավելորդ է նույնիսկ ասել, որ ծննդյան օրերս էլ չեն մտաբերում ու զանգում։ Նեղացած չեն, բայց կապերը կտրել են։ Կարծում եմ՝ ամաչում են, որ գյուղից ենք ես ու նրանց մայրը։
Հիմա ասում եմ՝ ամեն ինչ կտայի՝ մի աղջիկ ունենայի, էսօրվա օրով ջուր բերող ունենայի, հաց սարքող, հոգ տանող ունենայի։ Իրոք որ տղերքս թող լավ լինեն, բայց էս անելու բան չէր։
ՇԱՐՈՒՆԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ ——> Այստեղ
