Շատ փոքր էի, որ ամուսնացա: 16-ս նոր էր լրացել: Դպրոցս ավարտեցի ու միանգամից ամուսնացա: Ոչ կրթություն ստացա, ոչ մասանգիտություն ունեմ: Հիմա էլ արդեն զգում եմ, երեխեքս մեծ են, ու իրանց ապագայի մասին ենք մտածում, ամուսինս էլ չի կարա սաղ ինքն անի: Ուզում եմ եսել աշխատանք ունենամ:
Շուտով երեխեքս էլ դպրոցը կավարտեն, ուզում եմ իմ պես չլինեն ուսում ստանան, լավ լինի ամեն ինչ: Ու հետո մտածեցի հասկացա, որ ուզում եմ ես էլ կրթություն ստանամ, սովորեմ, որ աշխատեմ: Մտածում էի 35 տարեկանում ինչ սովորել, բայց հետո հասկացա, որ երբեք ուշ չի:
Էտ մասին չգիտեի, ոնց ասեի տնեցիներին: Ամուսինս ուրախացավ, որ տենց բան եմ որոշել: Կսիուրիս էլ, որ ասեցի, զարմացավ ու ասեց՝ աղջիկ ջան, ճիշտ ես անում, մեր ժամանակ մեզ ոչ մեկ չէր թողի, մի հատ էլ ասեինք սովորել: Կյանքդ առաջդա, սովորի, կրթվի հաստատ պետք կգա: Հիմա ոգևորվել եմ իրա խորհուրդից էլ ու որոշել եմ հաստատ, որ մի բան անելու եմ:http://wompos.ru/shat-poqr-ei-vor-amusaca-ususm-c%d5%b0%d5%b0hunem/
