Մամ, չջղայնանաս, բայց ես իմ ուտելիքը տվել եմ դասընկերուհուս, նա միշտ սոված է և շատ աղքատ են ապրում․․․Որդուս խոսերից
ուղղակի շոկի մեջ էի։Մի քանի օր առաջ տղաս դուրս եկավ դպրոցից և մոտենալով ինձ խնդրեց իր համար ուտելու բան գնել:Ես զար
մացա, քանի որ միշտ գումար եմ տալիս նրան:
-Մայրիկ, խնդրում եմ չբարկանաս, Լուսինեի համար ուտելիք եմ գնել, նա շատ քաղ ցած էր: Լուսիների պապան իրանց հետ չի ապ-
րում, իրանք շատ աղքատ են, խնդրում եմ, մամ չբարկանաս: Ես ցնցվեցի որդուս խոսերից: շոյեցի նրա գլո ւխն ու համբուրեցի:
Հասկացա, որ իմ որդին լավ մարդ է մեծանում:Ընկերուհիս, որ Լուսինեի շենքում էր ապրում, պատմեց, որ նրա հայրը լքել է կնոջն ու
դստերը՝ նրանց թողնելով բախտի քմա հաճույքին: Մայրը աշխատում էր օր ու գիշեր, բայց գումարը չի հերիքում։ Աղջիկը միշտ կո-
կիկ տեսք ունի, տնային առաջադրանքները կատարում է ժամանակին, շատ ամաչկոտ է:
Մեկ շաբաթ անց դպրոցում ծնողական ժողով էր: Ծնողներից մի քանիսը սկսեցին դժգոհել, որ Լուսինեն անընդհատ սնունդ է խնդ-
րում մյուս աշակերտներից:Ոմանք ասում էին, որ նա վ ատ է դաստիարակվել, վատ օրինակ է ծառայում մյուսների համար: Շատերը
համաձայն էին այս տեսակետի հետ։
Ես չէի կարող լուռ լսել սա: Դա այնքան անարդար էր թվում: Ես վեր թռա և ասացի, որ այդ ամենը սուտ է: Այդ երեխան շատ լավն է,
նա երբեք ուրիշներից ոչինչ չի խնդրել։ Երեխաներն իրենք են առաջարկում նրան օգնել։ Մայրերից մեկը պաշտպանեց իմ տեսակե-
տը: Զարմանում եմ, ինչպես կարող են կանայք այդքան չա ր լինել:
