Հարազատ քույրս որոշել է, որ մեր հայրական տունը իրեն է պատկանում և ստիպում է, որ ես հրաժարվեմ իմ մասնաբաժնից․․․Չգի-
տեմ ինչ անեմ։Երեք տարի առաջ հայրս հի վանդացավ և մա հացավ։ Երկու անգամ ամուսնացել է, յուրաքանչյուր ամուսնությունից
ունի երկու աղջիկ, այսինքն՝ ես ու քույրս։ Հորս մա հից հետո մենք ժառանգություն ստացանք:
Նա լավ մարդ էր, կարելի է ասել, հետաքրքիր կյանքով է ապրել։ Մեզ շատ էր սիրում, նվերներ էր տալիս, միշտ նույնը, որ չվի ճենք, ի-
րար չնա խանձենք։ Ամբողջ ունեցվածքը նա բաժանեց իմ և քրոջս միջև հավասար բաժիններով։Այո,մեզանից յուրաքանչյուրը ստա
ցավ երեք սենյականոց բնակարան, մեքենա և մեծ գումար։
Փոքր քույրս առանց պատճառի որոշեց,որ տունը, որտեղ ապրում էր հայրս,իրենն է։Հորից հետո տեղափոխվեց այնտեղ։Նա ինձ հետ
չի խորհրդակցել, պարզապես որոշում է կայացրել և վերջ։ Մանկուց այնքան էլ լավ չէինք շփվում։ Ես ապրում էի մորս հետ, իսկ նա՝
իր մոր հետ։ Մենք իրար չէինք սիրում, ընկերներ չէինք։Եթե նա այն ժամանակ հանդուրժող լիներ, մենք հաստատ կընկերանայինք։
Բայց, փաստորեն, նրա մոր շնորհիվ մենք իրար հետ ընկերություն չէինք անում։
Կարծում եմ՝ ես ավելի շատ իրավունքներ ունեմ, քան նա, քանի որ երբ ծնողներս բաժանվեցին, այն ժամանակ ես 3 տարեկան էի,
իսկ նա՝ մեկ տարեկան։ Քրոջս ասացի, որ ծնողական տան նկատմամբ մենք հավասար իրավունքներ ունենք։ Երկու ելք կա՝ կա՛մ
բաժանել և տեղադրել առանձին մուտքեր, կա՛մ վաճառել և գումարը բաժանել մեր միջև հավասար։ Թող մտածի ու որոշում կայաց-
նի։ Ես չեմ պատրաստվում նրան զիջել իմ ժառանգությունը:
- Частичное или полное опущение края верхнего века, что приводит к ухудшению качества зрения и головным болям;
