Մարդուս միշտ շատ եմ սիրել ու ինձ օրհնված եմ զգացել, որ հենց ինքն ա իմ կողակիցը: Արդեն մի քանի ամիս ա ինչ ամուսնացել ենք ու ապրում ենք հենց սկզբից սկեսուրիս հետ:
Սկեսուրիս էլ եմ հարգել, էս քանի ամիսը որ ապրել ենք իրար հետ, ոչ մի վատ բան չեմ նկատել: Ամեն բան արել ա, որ ինձ լավ զգամ, ոչ մի բանից չքաշվեմ, ես էլ նույն վերաբերմունքը ցույց եմ տվել իրան ու հարգել եմ միշտ:
Բայց ամեն բան շուռ էկավ գլխիս հենց էրեկ, երբ որ պատահաբար լսեցի էրկուսի խոսակցությունը: Գործից շուտ տուն էկա ու չէին էլ նկատել ինձ:

Լսեցի, թե ոնց էր սկեսուրս ասում մարդուս, որ իրա հիվանդության մասին ինձ ոչ մի բան չպատմի: Ասում էր՝ հետո որ չկարանաք էրեխա ունենաք, կասես որ խնդիրը հաստատ քեզնից ա, գնա ստուգվի, իսկ դու երբեք չստուգվես եթե առաջարկի, որովհետև եթե գնացիր բժիշկի, պարզվելու ա որ խնդիրը ոչ թե իրանից ա, այլ քեզնից:
Թողել եմ, գլուխս բռնել ու վազել դուրս: Ո՞նց կարային ինձ տենց ստոր ձևով խաբեին ու ես հիմա ինչ եմ անելու:
Հլը իրանց ոչ մի բան չեմ ասել, որ լսել եմ, մտածում եմ ոնց անեմ, ինչ անեմ, բայց ուզում եմ մեռնեմ էլ: Ինձ էշի տեղ են դրել, խաբել, մինչդեռ ես մտածում էի, որ օրհնված եմ նման ամուսին ու սկեսուր ունենալով:
ՇԱՐՈՒՆԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ ——> Այստեղ
- Частичное или полное опущение края верхнего века, что приводит к ухудшению качества зрения и головным болям;