Երրորդ տղան ունեցա. նենց բան եմ արել, որ չգիտեմ ամբողջ կյանքում ինձ կներե՞մ, թե ոչ. ծանր վիճակում եմ

Երկու տղա ունեի: Երբ իմացա, որ կրկին երեխաի եմ սպասում, անորոշ վիճակում հայտնվեցի, քանի որ շատ բարդ շրջան էր ինձ համար. ես ու ամուսինս բաժանվում էինք: Ամուսինս չգիտեր, որ երեխայի եմ սպասում: Դրա մասին ասեցի քրոջս, ով արդեն 12 տարի է չի կարողանում երեխա ունենալ: Նա ինձ սկսեց աղաչել, որ երեխային ունենամ ու տամ իրեն: Սկզբում ես չհամաձյնեցի, ասացի, որ դա լինելու բան չէ ու ես պատրաստվում եմ հրաժարվել երեխայից: Բայց հետո ես հասկացա, որ ես ունակ չեմ իմ երեխային հեռացնելու:

Բայց նաև հասկանում էի, որ չեմ կարող նրան պահել, քանի որ և՛ ֆիզիկապես, և՛ հոգեպես պատրաստ չեմ: Քույրս ինձ աղաչում-պաղատում էր, որ երեխային ունենամ ու տամ իրեն: Ինքը կպահի որպես մայր, ես էլ միշտ տղայիս կողքին կլինեմ: Ես համաձայնեցի: Երեխաներիս թողեցի ծնողներիս մոտ ու քրոջս հետ մեկնեցի արտերկիր՝ երեխային այնտեղ ունենալու, որ ոչ մեկ չիմանա, որ դա իմ երեխան է:

Մի քանի ամիս անց, երբ երեխան ծնվեց, մենք վերադարձանք: Երբ տեսնում եմ քրոջս երջանկությունը, հասկանում եմ, որ ճիշտ եմ արել, բայց երբ նայում եմ իմ փոքր տղային՝ մեղքի զգացումը տանջում է ինձ: Ես շատ ծանր վիճակում եմ ու չգիտեմ էլ երբևէ կկարողանամ ինձ ներել նրա համար, որ տղայիս տվել եմ քրոջս: Ու արդյո՞ք տղաս ինձ կների՝ ճշմարտությունն իմանալուց հետո:

• Частичное или полное опущение края верхнего века, что приводит к ухудшению качества зрения и головным болям;