Երբ դուս եկա հիվանդանոցից հորդառատ անձրև էր գալիս, տաքսի նստեցի, բայց․․․Մտքովս անգամ չէր անցնում, որ դա այդքան
ճակատագրական կլինի ինձ համար։Այնպես եղավ, որ իմ ապագա երեխայի ապագա հայրը, երբ իմաց ավ իմ վիճակի մասին, շատ
զա յրաց ավ:
Ես ասացի, որ ես նրանից ոչ մի կոպեկ չեմ ուզում և նա երբեք չի տեսնի այս երեխային։ Մայրս ինձ վստահություն ներշնչեց ապագա-
յի նկատմամբ, նա ինձ հույս տվեց: Ես Դավիթին չտեսա մոտ մեկ ամիս և մի օր մենք հանդիպեցինք խանութում:Նա ծնողների հետ
էր։ Միանգամից կասեմ՝ չգիտեմ՝ նրանք գիտեին արդյոք երեխայի մասին, բայց այն, որ երբ նրանք ինձ հանդիպեցին, չէին թաքցնում
իրենց հակակրանքը իմ հանդեպ, թեև ընդամենը վեց ամիս առաջ, երբ մենք հանդիպեցինք, նրանք ուրախ էին տեսնել ինձ:
Ես բարևեցի Դավիթին և նրա ծնողներին, նրանք ձևացրին, թե մենք միմյանց չենք ճանաչում և անցան կողքովս։Ես նորից սկսեցի
լա ց լինել, շատ անհարմար էր։ Ես չհասկացա, թե ինչպես է դա հնարավոր: Ի վերջո, երեխայի ծնունդը հրաշք է։ Ոմանք չեն կարո-
ղանում երեխաներ ունենալ և պետք է շատ աշխատեն դա շտկելու համար։Աստված ինձ երեխա ուղարկեց, իսկ նա՝ երեխայի հայրը,
նույնիսկ չուզեց լսել այդ մասին։
Ես անընդհատ լ աց էի լինում։ Ինձ համար դժվար էր, բայց ես հասկանում էի, որ պետք է ուժեղ լինեմ և մտածեմ ոչ միայն իմ, այլև
փոքրիկիս մասին։ Մի գեղեցիկ առավոտ ես գնացի հի վանդանոց՝ ստուգման: Երբ դուրս եկա հի վանդանոցից, հորդառատ անձրև
եկավ, ես ստիպված էի տաքսի կանչել։ Տան ճանապարհին ես խոսեցի վարորդի հետ և կիսվեցի իմ պատմությամբ։
Զարմանալի չէ, որ ասում են, թե տաքսու վարորդները հո գեբան են։ Նա ուշադիր լսեց ինձ, հետո ասաց, որ ամուսինս պետք է կրի
նույն պատասխանատվությունը, ինչ ես։Երբ հասանք իմ տուն, Արսենը, այսպես էր կոչվում տաքսու վարորդը, ինձնից հեռախոսա-
համար խնդրեց։ Առանց երկար մտածելու համարը գրեցի ու գնացի։
Հաջորդ օրը նա զանգահարեց հեռախոսով և առաջարկեց զբոսնել; Ես համաձայնեցի։ Այսպիսով, մենք սկսեցինք խոսել:Մեր միջև
ոչինչ չկար, մենք ուղղակի հին ընկերների պես խոսում էինք։ Արսենը դարձավ իմ լավագույն ընկերը, ով աջակցեց ինձ և ուժ տվեց
ապրելու համար։ Սա եղել է երեխայի ծնվելուց առաջ։ Ինչպես և սպասվում էր, նշանակված ժամին ես որդի ունեցա: Ես նրա անունը
դրեցի Արսեն: Այդ պահին ես իսկապես երջանիկ էի։Ես ուրախ եմ, որ միայն այդ ժամանակ հասկացա,որ իմ գրկում երեխայից ավելի
գեղեցիկ բան չկա։
Արսենը եկավ, նա առաջինն էր, որ երեխային գրկեց և ես տեսա, որ արցո ւնքը հոսեց նրա այտով։ Կյանքի այս պահերի համար, հա-
վատացեք, կարելի է շատ բան տալ։ Հետո նա ծնկի եկավ ու ինձ ամուսնության առաջարկ արեց։ Նա ասաց, որ ինձ շատ է սիրում և
երեխային ընդունում է որպես իրենը։ Երբ սա լսեցի, սկսեցի ա րտասվել։Ես նույնիսկ չգիտեմ, թե ինչ եղավ ինձ հետ,բայց ես պարզա-
պես լ աց եղա, ուրախությունից տեղս չէի գտնում: Իհարկե, համաձայնեցի։ Անցել է հինգ տարի։ Մենք ևս մեկ աղջիկ ունենք և մենք
աշխարհի ամենաերջանիկ ընտանիքն ենք։
