Ամուսնանալուց հետո հորիցս մեծ ժառանգություն ստացա․ Սկեսուրս ու տալս ուրախանալու փոխարեն սկսեցին իրենց փայը պա-
հանջել․․․Ես վերջերս դարձա 34 տարեկան, տղաս 5 տարեկան է: Ես և ամուսինս ապրում ենք նրա ծնողների մեծ ամառանոցում:
Բայց դրա մեջ վերանորոգում չկա, և դա անելու համար բավական մեծ գումար է պետք։ Սկեսուրս, բացի ամուսնուցս, ևս երկու աղ-
ջիկ ունի։ Ինչ էլ որ լինի, ամուսանուս ծնողները միշտ ասում էին, որ տունը ամուսնուս է բաժին հասնելու։
Բայց դեռ ոչ մի փաստաթուղթ չեն կազմել… Վերջերս հայրս մա հա ցավ։Ես ժառանգեցի նրա մեկսենյականոց ու հսկայական հողա-
տարածք: Հայրիկը երբեք մեզ հետ չի ապրել, ուստի նման հսկայական նվեր ստանալը բավականին անսպասելի էր: Բայց հետո խնդի
րը ծագեց այնտեղից, որտեղից չէի սպասում. ամուսնուս հարազատները իմ փոխարեն որոշեցին, թե ինչ պետք է անեմ ժառանգութ-
յան հետ: Նրանք կարծում էին, որ ես պետք է վաճառեմ հողը և ստացված գումարը ներդնեմ տան վերանորոգման համար։
Սկեսուրս ասում է, որ տունն ամեն դեպքում մերն է, և ճիշտ կլինի, որ հիմա վերանորոգենք:Բայց ինձ այդքան էլ հեշտ չէ խաբելը։ Փա
ստն այն է, որ ես ամուսնուս երկրորդ կինն եմ: Առաջին ամուսնությունից որդի ուներ։ Առայժմ որոշել եմ, որ ոչինչ չեմ վաճառելու, որ-
պեսզի այդ դեպքում ողջ ունեցվածքս մնա որդուս։ Բայց ամուսնուս հարազատներն ասում են՝ ասում են՝ եթե իրենց հետ եմ ապրում,
ուրեմն պետք է անեմ այնպես, ինչպես իրենք են ճիշտ համարում:
Այս տունը մի փունջ ժառանգներ ունի: Պարզ է, որ հետագայում նրանք հավակնելու են այդ տանը։ Եթե անգամ սկեսրայրը ամուս-
նուս համար տունը վերագրի, որտե՞ղ են երաշխիքները, որ նախկին կինը երեխայի հետ չի հայտնվի ու չի պահանջի իմ մասնաբա
ժինը: Իրավիճակը, իհարկե, բարդ է, բայց ես չեմ պատրաստվում նահանջել։
